Ο Ελληνας όταν βλέπει τον εαυτό του στον καθρέπτη, αντικρύζει είτε τον Μεγαλέξανδρο, είτε τον Κολοκοτρώνη, είτε τουλάχιστον τον Ωνάση. Ποτέ τον Καραγκιόζη... Κι όμως στην πραγματικότητα είναι ο Καραγκιόζης που ονειρεύεται τον εαυτό του σαν Μεγαλέξανδρο. Ο Καραγκιόζης με τα πολλά επαγγέλματα, τα πολλά πρόσωπα, τη μόνιμη πείνα και τη μια τέχνη: της ηθοποιϊας.

Βασικά ο Ελληνας αγνοεί την πραγματικότητα. Ζει 2 φορές πάνω από τα οικονομικά του μέσα. Υπόσχεται τριπλά από όσα μπορεί να κάνει. Γνωρίζει τα τετραπλάσια από όσα πραγματικά έμαθε. Αισθάνεται (και συναισθάνεται) τα πενταπλάσια από όσα πραγματικά νοιώθει.

Η υπερβολή δεν είναι μόνο εθνικό ελάττωμα . Είναι τρόπος ζωής των Ελλήνων. Είναι η συνισταμένη του εθνικού τους χαρακτήρα. Είναι η βασική αιτία της δυστυχίας τους, αλλά και η μεγάλη τους δόξα. Γιατί στο αυτοσυναίσθημα, η υπερβολή λέγεται φιλότιμο. Στη συμπεριφορά η υπερβολή λέγεται λεβεντιά.

Υπάρχουν διάφορες "αγωγές" για να συμφιλιώνεται το άτομο με την πραγματικότητα. (Η πιο υψηλή: Η θρησκεία. Η πιο πολιτισμένη: το χιούμορ). Kαμμία απ'αυτές δεν επενεργεί στον Ελληνα. Ζει (όταν ζει - και δεν πέφτει σε νάρκη) συνεχώς στο κενό ανάμεσα επιθυμία και πραγματικότητα. Και όταν δεν υπάρχει απόσταση την προκαλεί.

Ο νεο-Ελληνας μοιάζει ευτυχισμένος όταν είναι δυστυχισμένος. Οταν όλα πάνε καλά, αισθάνεται ανήσυχος και απροσάρμοστος. Αν δεν έχει αίτια δυστυχίας θα ψάξει να βρει.

Είμαστε ένας λαός χωρίς πρόσωπο, χωρίς ταυτότητα. Οχι επειδή δεν έχουμε πρόσωπο, αλλά επειδή δεν τολμάμαι να κοιταχτούμε στον καθρέπτη. Επειδή μας έκαναν να ντρεπόμαστε για το πραγματικό μας πρόσωπο. Τόσο που να φοβόμαστε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Ετσι μάθαμε να παίζουμε διάφορους ρόλους: τον "αρχαίο", τον "ευρωπαίο"...

Δεν ξέρω αν μας χρειάζεται ομαδική εθνική ψυχανάλυση. Οπωσδήποτε όμως χρειάζεται αυτογνωσία, αυτοέρευνα και αυτοσυνείδηση. Χρειάζεται απομυθοποίηση και μαζί νέα οροθέτηση. Και κυρίως, χρειάζεται μια νέα παιδεία βασισμένη στην αλήθεια, που θα βοηθήσει να ναδυθεί μέσα από όλα τα ψιμύθια, το πραγματικό πρόσωπο της φυλής.

Ελεύθερος δεν είναι αυτός που "κάνει ότι θέλει", αλλά αυτός που ξέρει τι θέλει. Οσο δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε, όσο δεν ξέρουμε τι θέλουμε, όσο δεν έχουμε ξεκαθαρισμένη σκέψη και αίσθημα ευθύνης, θα περνάμε απ'την μια εξάρτηση στην άλλη.

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει! (Μην απελπίζεστε: Ας προσπαθήσουμε λίγο ακόμη...)

Το θλιβερότερο θέαμα στον κόσμο: 10 Eλληνες διανοούμενοι σε ένα δωμάτιο. Ο καθένας να προσπαθεί να μεταβάλλει τους άλλους σε ακροατήριο.

Οσοι αγάπησαν πολύ αυτόν τον τόπο πέθαναν νέοι, αυτόχειρες ή τρελοί...

Νίκος Δήμου

 © 2008  by Nikos